Ayça Şen Üçlemesi

Ne zamandır beğendiğim Ayça Şen köşe yazılarına link vermediğimi fark ettiğimde Ayça Şen arşivini şöyle bir karıştırıverdim… Ünlü düşünür Ayça Şen Başkan’ın en son yazısına “Nem insanın kendine yapışanı giymesidir” özdeyişiyle başlamış olsa da bunun dışında yazılarına link vereyim dedim… Yakın zamanlı yazılarından üç önerimi hemen sıralayayım:


Yoksul ve varsıl çocuklar

Eskiden, şimdinin bizlerinin çocukları gibilerinin çocuklarının yüzüne bakmazdık biz be!
Bugün eve gelirken kazı olduğu için yolu kesmişlerdi, arka mahallelerde yoksul evlerin önünden geçerek eve vardık ve oradaki çocukları görünce varsıl aile çocuklarının züppeliğini bir kez daha görüp sinir oldum.
Yazının tamamı için lütfen tıklayın

Anormal insanlar

Şu anda evin içinde sanırım sekiz adet çocuk var. Sekizi de birbirini görür görmez aşırı arsızlaştı, karşılarında laf dinletmek için çaresiz kalıyor, indir elini indir elini diye gurur meselesine kadar vardırıyoruz işi.
Dizlerimize tekme atmadıkları kaldı. Biraz da attılar aslında. Benim mesela sağ diz kapağım hafifçe şişti, arkadaşın şakaklarının saç dipleri çok acıyor, çektiler.
Yazının tamamı için lütfen tıklayın

Son hava burkucu

Çoook eski bir arkadaşımla geçen konuştuk tesadüfen bir yerde, onun da Memo yaşında bir oğlu varmış ve bir gün görüşme şeysi verdik birbirimize. Aynı adlı telefon konuşmasında bir de ne ortaya çıkmaz mı ki yan apartmanda oturuyorlar!
‘Amanın’ diye şişkolara mahsus olduğu yerde zıplama efektiyle derhal buluştuk. Ya ne acayip, insanın arkadaşlarının çocuklarının hamuru da, mayası da birbirine benziyor. İlk kez Memo kavga etmeden bir çocukla anlaştı, ilk kez aynı konuları konuşabileceği, aynı merak konuları hakkında geyik yapabilecekleri bir platformda buluştu.
Yazının tamamı için lütfen tıklayın