Month: Ekim 2014 (page 3 of 4)

Cebimde Hala Tokaların Var

Aşağıdaki mektubu ben yazmadım. Yalçın yazdı. Yalçın Mira’nın babası, Mira kızımın anaokulundan Küçük Kara Balık’tan arkadaşı. Aşağıdaki mektubu ben yazmadım ama okurken ben yazmışım gibi hissettim; ben yazsam aynı şeyleri yazardım diye düşündüm. Başlarkenki alıntıdan, bitişteki tokalara kadar; hissettiklerimi kendim bu kadar güzel yazıya dökemezdim herhalde. Okur okumaz burada paylaşmak için izin istedim. Yalçın’ın izni, Mira’nın hoşgörüsüyle paylaşıyorum. (İyi ki doğdun Mira!)

* * *

‘Ne olursan ol beni hayal kırıklığına uğratamazsın; senin kim olabileceğin veya nasıl davranabileceğine dair hiçbir önyargım yok. Seni öngörmeyi istemiyorum, seni sadece keşfetmek istiyorum. Sen beni hayal kırıklığına uğratamazsın.’ — Mary Haskell

miraCanım kızım,
Tam altı yıl önce doğdun. Ben de sana bir altıncı yaş mektubu yazıyorum.
Sana ‘kızım şöyle ol, böyle ol, hep böyle kal’ tarzında şeyler yazmayacağım. Çünkü biliyorum ki anne-babaların yazdığı bu tür şeyler aslında öğüt ve talep içeren sözler, bilinçli olmasa da çocuğu ve geleceğini şekillendirme çabaları. Siz ne istediğinizi ve neye gereksinim duyduğunuzu büyüklerden çok daha iyi biliyorsunuz.

Ben senin için iyi dileklerde bulunabilirim yalnızca. Hayatı istediğin gibi yaşayabilmeni, bunun için sahip olduğun gücün farkında olmanı örneğin.
Daha yeni doğduğunda kıpkırmızı birşeyken bile, seni ölçen, tartan ve kontrollerini yapan hemşireyle olan mücadelen oldukça çetin geçmişti. Bu mücadeleye yorgun düşen diğer iki bebek uyuyakalırken sen hala ağlıyordun. Daha o günden tanımıştım seni.

Üç yaşındayken senin konuşma acemisi olmanın sevimliliğine dayanamayıp gülen biz büyüklere ‘gülmeyin bana!’ demiştin, hemen hemen üç yıl sonra, daha geçen gün yine annenle sana güldüğümüzde ‘bana gülmeyin, hiç nazik değil bu!’ dedin bize. O anlarda seninle nasıl gurur duyuyorum bilemezsin.

Biraz büyüyüp kirpi saçlarına toka takmaya başladığımızda, bazen gün içinde elimi cebime attığımda bazen minik saç tokaları bulurdum ve şöyle demiştim o zamanlar: ‘kız babası olmak cebinde minik saç tokaları bulmak ve onu özlemektir’. Yıllar içinde cebimde tokalardan başka şeyler de bulmaya başladım. Örneğin toplayıp bana emanet ettiğin taşlar, çakıllar, minik kozalaklar, palamutlar…

Bugünlerde artık cebimde pek birşey bulmuyorum. Ama elimi her cebime attığımda minik tokalar arıyor ellerim ve seni özlüyorum.

İyi ki doğdun bir tanem, iyi ki varsın sabah güneşim, cennet kokulum, gülen gözlüm.

 

 

Tutkun Olduğunuz İşi mi Yapıyorsunuz?

Babaolmak.com’da hep yapmak isteyip de adam gibi yapamadığım şeylerden biri ilgi alanlarımdan bazılarını baba olmak ile birleştirip bu alanlarda kritikler yazmaktı. Şimdi hazır tasarım da değişmiş ve gerektiğinde kiritik (review) yazmaya çok müsait bir altyapıya geçmişken belki bir gaz, 3-4 alanda istediğimi yapabilir en azından sinema, müzik ve kitap konularında “baba olmak” filtresiyle seçtiğim eserleri sizle paylaşabilirim.

Algıda seçicilikten olsa gerek özellikle de film ve kitap konusunda içeriğinde bir ebeveyn-çocuk ilişkisi barındıran yapıtlar özellikle ilgimi çekiyor ve eğer ki belli bir derinliğe ulaşıyorsa bu hikayeler, “yazsam ya bloguma” diyorum. Sonuç? Oldukça başarısız.(dı)

Buyrun başlıyorum.

Son zamanlarda arka arkaya seyrettiğim iki yakın tarihli film şans eseri hem ebeveyn çocuk ilişkisi barındırıyor hem de yemek yapmakla ilgili. Böyle olunca arka arkaya bahsedeceğim iki film her iki açıdan da yakalamış oldu beni.

CHEF, önce posterinden etkilenerek fragmanını seyrettiğim, fragmanını seyrettikten sonra da “işte bunu hemen seyretmeliyiz” diyerek Türkiye’de vizyona girmeden önce seyrettiğim bir film. Bir bağımsız film için inanılmaz denebilecek sıkılıkta bir kadroya sahip. Öyle ki küçük küçük rollerde de olsa bugün büyük stüdyo filmlerinde biraraya getirilemeyecek büyüklükte isimler rol alıyor: Dustin Hoffman’dan tutun da Scarlet Johansson hatta   Robert Downey Jr.’a kadar. Aslına bakılırsa bir film yazısına misafir oyuncularını anlatarak başlamamak lazım.

Pek çok filmde gördüğümüz, sempati duyduğumuz ama ismini bilmediğimiz oyuncular vardır. Onlardan biri var başrolde: Jon Favreau. Tabii sadece başrolde olmakla kalmıyor filmin senaristi ve yönetmeni de Jon Favreau aynı zamanda.

Herhangi bir izleyiciye göre (ya da sinema yazarına) filmin konusu kısaca şöyle: Çalıştığı restoranın sahibiyle tartışan ve ani bir kararla işsiz kalan tanınmış bir aşçı, eski eşinin de yardımıyla bir yemek kamyonunda ilk günlerine döneceği bir yolculuğa çıkıyor.

Öte yandan bir baba olarak filmi izlemiş bir izleyici olarak benim filmde gördüğüm hikayeyse aslında biraz daha başka:

Çalıştığı restoranın sahibiyle tartışıp ani bir kararla işi bırakan bir aşçının oğlunu da yanına alarak çıktığı yolculukta hem ebeveynliği hem neden mutfakta olduğunu hem de günümüz sosyal medyasını yeniden keşfedişine şahit olduğumuz bir yol hikayesi.

Ülkenin bir ucunda alıp da çalışır hale getirdiği yemek kamyonunu oğluyla birlikte yaşadığı şehre getirmek üzere yola çıkan bir aşçı yolda oğluyla olan ilişkisini tazeler. Fonda ise yol boyu uğradıkları şehirler ve o şehirlerin simgesi haline gelen gizli lezzetler vardır. Şef Casper oğluna bu lezzetleri ve mesleğinin püf noktalarını öğretirken oğlu da ona sosyal medya dersi verecek, günümüz sosyal medya ortamının nasıl bir pazarlama aracı olarak başarıyla kullanılabileceğini kanıtlayacaktır. Filmin seyirciye ilk sorduğu sorunun “Mutlu olduğunuz işi mi yapıyorsunuz?” olduğunu da en baştan hatırlatmakta fayda var.

Daha da fazla yazmama gerek yok sanıyorum. Mutfağa giren bir babaysanız mutlaka; midesine düşkün bir insansanız mutlaka, keyifli ve “bitmese ya” denen türden bağımsız yapımları seviyorsanız mutlaka seyretmenizi önereceğim şirin mi şirin bir film.

Filmin Facebook sayfası için buyrun tıklayın.
Filmin IMDB sayfası
Chef’in RottenTomatoes sayfası
filmlerim.com’da Chef

CocuklaGeziyoruz.com

Bundan çok zaman önce babaolmak.com içinde bir bölüm olarak yapmaya çalıştığım çocuklarla gidilebilecek mekanlar, yemek yenecek yerler, tatil yerler, oteller tanıtım işini tek başına yapan bir blog var artık: “ÇocuklaGeziyoruz.com

Tek başına yapmaya çalışınca zenginleşmesi vakit alacak blogu dört anne birlikte çekip çevirince  içi kısa sürede oldukça dolmuş. Ve eminim ki hızla daha da zenginleşecek. İçeriği zenginleştikçe de çocukla gezmek konusunda arayışta olan anne babaların düzenli uğrak yeri olacak.

Demişler ki:

Biz gezip görmeyi; yeni mekanları, yeni lezzetleri denemeyi seven anneleriz. Bunları yaparken bizim kadar çocuklarımızın da keyifli vakit geçirebilmelerine, rahat etmelerine önem veriyoruz. Durum böyle olunca çocuklarımız için güzel bir menü, bir kaç oyuncak ya da oyun odası, mama sandalyesi, emzirme odası, alt değiştirme ünitesi bulabileceğimiz mekanları tercih ediyoruz. Cocuklageziyoruz.com editörleri olarak amacımız tüm anne babaların mekanlarla ilgili merak ettiklerine bu sitede ulaşabilmeleri ve tarafsız yazılarımızla fikir sahibi olabilmeleridir. Çocuğuyla gezmek, görmek, seyahat etmek isteyenlerin aradığı en yeni, en güncel yazılarımızla biz buradayız.Sizler de yorumlarınızla bize destek olabilir, tecrübelerinizi paylaşabilirsiniz.

Sadece gezilecek yerleri tanıtmıyorlar da; çocuklarla araba seyahati, uçak seyahati, bavul hazırlama gibi ipuçlarını derledikleri yazıları da var.

Sitenin adı adresi zaten malum; yanı sıra ister facebook ister twitter ya da instagram’dan takip etmek de mümkün kendilerini.

Evde Yenidoğan Bakımı

1 Ekim çarşamba sabahı doğan oğlumuzu 3 Ekim cuma günü yüklendiğimiz gibi evine getirdik. Sonra gidip ablasını da getirince evin bayram şekeri ihtiyacı karşılanmış oldu.

Oğlanı eve çıkarmadan önce hastanede ufak çaplı bir taburculuk eğitimi veriyorlar esasen. Hatta sadeve o değil, son iki gün içinde hastane odasına gelen pek çok uzman kendi alanlarında bilgi aktarımında bulunuyor. Emzirme konusundan yenidoğan bakımına, alt değiştirme sıklığından uyku düzenine; bol süt yapmak için neler yenmesi gerektiğinden yenidoğan bebeklerin yıkanmasına kadar ihtiyacınız olacak her türlü bilgiyi hastaneden çıkmadan ediniyorsunuz.

Ve eve gelip de rutin bir hayat düzeni kurmaya başlarken bir bakıyorsunuz ki yine de soru işaretleriniz var. Bu durumda bana kalırsa hislerine güvenmek gibisi yok. Çünkü belli bir noktadan sonra herkesin bir yoğurt yiyişi olduğu gibi bir gerçek var.

Neyse; yenidoğanların evde bakımıyla ilgili bize gerek hastanede gerekse sonra eve uğrayan ebemiz Serpil tarafından anlatılanları bir özetleyeyim dedim. (Yoksa ben de unutacağım, sonra uğraş dur Google’la…)

Yenidoğanlarda Beslenme

  • Bu bebek milletinin çok sık karnını doyurması gerekiyor. Hastanenin emzirma uzmanı diyetisen doktorun verdiği bilgi günde en az sekiz kere emzirilmesi gerektiği. İlkokul ikinci sınıf matematiğiyle konuya yaklaştığımda üç saatte bir emzirmek anlamına geliyor bu. Bu üç saatlerle ilgili bir istisna yapın dedi doktor, geceleyin tek bir aralığı 4 saat yapın; böylece siz de gece biraz daha fazla uyumuş olursunuz. Tabii eğer velet uyanıp da talep etmiyorsa. Böylece bir adet 4 saatlik ara diğerleri 2-3 saat arasında farklı aralıklarda olabilir. Ama dediğim gibi eğer ki velet uyanıp da karnını doyurmak istiyorsa; yapacak bir şey yok her seferde emzirilecek. Eğer uyanmıyorsa da bu aralıklarda (en fazla) uyandırılıp ağzına meme tıkıştırılacak.
  • Ne sürede emzirmek konusu ise gerçekten kişiye özel bir durum. Hastanede olduğumuz ilk 1-2 gün ve sonrasındaki ilk günler her emzirmede yaklaşık yarım saat denmişken; ilk 4-5 günün ardından annenin ürettiği süt kalitesinin ve miktarının artmasıyla bu sürenin 10 dakilara düşebileceği söylenmişti. Her emzirmede tek bir meme; yaklaşık 10-20 dakika süre makul bir süre olarak kendini gösterdi bizde. Zaten karnını doyuran küçük insanoğlu kafasını çevirerek “istemiyorum daha fazla” diyor.
  • Peki ya uyku düşkünü miskin yenidoğan emerken uyuyakalıyorsa ve sizin planladığınız miktarda süt ememiyorsa ne olacak? Haşin davranılacak. Yapacak bir şey yok. Yüzüne çenesine yanaklarına dokunmak kesmiyorsa bizim hemşirelerden öğrendiğimiz falaka yöntemi denenebilir. Ayaklara küçük vuruşlar, gıdıklamalar işe yarıyor. Ayakları soymak, bacakları soymak da işe yarıyor. Ayrıca bu velet milleti ten temasını seviyorlar da. Aklınızda olsun.
  • Son olarak da hiçbiri işe yaramadı, velet her bir emzirmede bir süre emip sonra uyuyakalıyor, bir alternatif de çok sık aralıklarla kısa kısa emzirmek olabilir. Dedim ya; bu işin tek bir doğrusu yok; herkes çok kısa sürede kendi çocuğunu tanıyıp kendisine ve çocuğuna en uygun çözümü buluyor bence.

Yenidoğanlarda Kaka ve Bez Değişimi

  • Vücuda her girenin bir çıkışı var malum. Bu, bebeklerde de böyle. (Kızlarda böye olduğunu zaten daha önce tecrübe etmiştim; erkeklerde de çok farkı yokmuş; tek fark: “Fıskiye Efekti” (Bu konuda yapacak bir şey yok; 3 günlük de olsalar bebekler sizden akıllı olduğundanbu fıskıye golünü er ya da geç yiyeceksiniz. En güzeli tadını çıkarmak.
  • Yenidoğan bebeğin ortalama bez sarfiyatı günde 6 adet olmalıymış. Biraz eksik biraz fazla sorun olmayacaktır muhtemelen; kakaya çişe bakmadan yaklaşık 6 bez kirleten bebek sağlıklı bir dışkılama düzeni içindeymiş.
  • Çiş mevzuu çok sorun değil; açık ya da koyu renk çiş çok dert edilmiyor ama kaka konusunda biraz hazırlanmakta fayda var. Yok balangıç kakası ok geçiş kakası, birinci aşama geçiş ikici aşama geçiş derken yenidoğan kakası hazırlıksız ebeveynler için bir gerginlik konusu olabilir.
  • Veletlerin ilk birkaç kakası aslında daha anne karnındayken yutulan ve vücutta birien amniyon sıvısının atılmasından ibaret. dolayısıyla siyah-koyu yeşil renkli ve balçık kıvamında oluyor. İlk gün zaten pek bir şey emmediğinden, emse de emdiği sıvının içeriği daha pek süt olmadığından verimli bir kaka beklemek yersiz. Bu mukonyum ya da mekonyum denen kakaya hazır olmak önemli. Korkmayın hep böyle devam etmeyecek. Çocuğunuz bir uzaylı değil.
  • İlk birkaç kakadan sonra bu siyahlık – yeşillik azalıyor. Ahanda işte bu geçiş kakası. Renk gittikçe hafifliyor, o yeşillik sarıya dönüşmeye başlıyor. Bu geçişin aşamaları var ama çok da sayılara takılmamak gerekli bence. Birinci, ikinci üçüncü geçiş kakası diye takarak yapmak yerine bu dönemin bir geçiş dönemi olduğunu hatırlamakta ve geçiş esnasında kakanın renginin değişeceğini bilsek yeter bence.
  • Annenin randımanlı süt üretmesi yaklaşık 10 günü bulurmuş. İlk günler üretilen madde kolostrum oldukça zengin bir içeriğe sahip olsa da bir süre sonra doyurucu gelmeyecek ve yerini süte bırakacak. Ancak ilk günlerde çok kıymetli bir sıvı (boşa harcanmamasının önemine vurgu yapıyorum bakınız)
  • Kolostrum da yenidoğan bünyesinde müshile benzer bir etki yaparmış efem. Dolayısıyla yavruyu daha ilk günden ishal ettik; vah yavrumun başına gelenler; nedir benden bizden çektiği gibi kaygılara gark olmak gereksizmiş.
  • Yani; anneden emdiği ilk birkaç günkü sıvılar (kolostrumdan anne sütüne geçiş de denebilir) bebeğinizin kakasının sıvılaşmasına sebep olabilir; sağlıklı sarı renkli yenidoğan kakasına ulaşana kadar br süre sulu zırtlak kakalara denk gelebilirsiniz bezlerde. Neymiş? Panik yok.
  • Süt kakası denen kakaya da “bebek hardalı” denirmiş. (Hardal seven bir insan olarak bu duruma sevnmeli miyim üzülmeli miyim henüz karar veremedim) Ama bu bebek kakası hardalı yenidoğan kakasından nasıl bir kıvam beklememiz gerektiğine dair fikir verecektir.
  • Kakaların miktar olarak adam yerine konması için madeni para büyüklüğünü geçmiş olaması gerekirmiş. Günde 3-4 kaka sağlıklı sayılrımış. BUnları da not ettikten sonra çok da bir şey kalmıyor.
  • Kız bebeklerde ilk günlerde biraz vajinal akıntı olabilirmiş. Bu konuda da panik olmamak lazımmış. Bu akıntının içinde çok az miktarda kan da bulunabilir. Bu ilk adet döneminin bir benzeriymiş. Buna anneden gelen hormonlardaki bir artış sebep olurmuş ve dediğim gibi endişeye mahal yokmuş. Ama gelmeye devam ederse de kıllanmakta ve doktorunuza danışmakta da fayda var elbette.

Aslında yenidoğan bakımı ile ilgili yazacak şey çok. Şimdilik burada durayım oğlanın altı değişecek sonra dürttürülüp annesinin memesine takılacak, sonra gırklatılacak.

Tam da yeri gelmişken; yenidoğanlarda gaz olsun kolik olsun anna babalarda sıkıntıya sebep olan durumlar 21. günden sonra ortaya çıkarmış. Dolayısıyla hazırlıklı olmak lazım. İlk günlerdeki gaz pek gaz sayılmaz yani. Bu arada karnı doyduktan sonra veledi omza atıp sırtını patpatlamak yerine sıvazlamak daha tercih edilesi bir yöntemmiş.

Sağlıklı emzirmeler, gırklatmalar ve hardal renkli kakalar efem.

İki Mektup

Önce sana… İçerdekine… Oğluma… Saatler içinde dünyaya merhaba deyip, kendi başına nefes almaya başlayacak olan oğluma… Hem tezcanlı, hem inatçı, haftalardır erkenden gelmeye çalışırken, hadi deyince de gelmeyen, güzel oğluma. Bir Deniz’in oğlu; daha şimdiden pek çok şeyle; hayatla ve mucizelerin gücüyle beni barıştıran Barış’ıma… Aylardır kokusunu içime çekmek için heyecanlandığım, göz açıp kapayana kadar haftaları deviren güzel oğlan… Bil ki çok sevileceksin. Herkes tarafından çok ama çok sevileceksin. Sevimli bir keçi yavrusu, şeytan tüylü bir oğlak gibisin… Sevdireceksin… Çok acayip bir şey olacaksın. Sadece bir annen ve baban değil bir de ablan olacak üstelik. Bazen kafanı karıştıracak olsak da çok sevildiğin bir çevrede, sarılıp sarmalanacaksın…

Sonra ise sana… Dünyalar güzeli, fıstık kızıma; 7 yaşını nasıl devirdiğini hiç anlayamadığım, senin için hastane odasında oluşumuzun dün gibi olduğu, yıllardır her bir gün mucizeye tanık olmama sebep; en büyük güç kaynağım, prensesim, inatçı sarı kafama… Bir Deniz’in kızına; her bir hareketinde hem kendimi hem annesini aynı anda gördüğüm duyduğum minnoşuma… Uyurken arkasından sarıldığımda hala boynundan kokusunu uzun uzun içime çektiğim, hala ilk günkü gibi kokan fıstığım… İlk göz ağrım, bakarken nefes almayı unutturanım… Abla olmak üzeresin… Dünyanın en güzel kızıyken en güzel ablası da olmak üzeresin… Babanla -ve hepimizle- birlikte yepyeni bir maceraya atılmak üzeresin. Öğrendiğin ilk günden beri hem çok heyecanlandığın hem de müthiş bir şekilde baş ettiğin bu yol büyük bir virajla birlikte uzun bir yolculuğa dönüşmek üzere. İçinde sana verilen büyük bir sevgi var; biliyorum ki kardeşinle çok cömert şekilde paylaşacaksın o sevgiyi… Nefis bir abla olacaksın…

Tek mucizeli çok güzel bir yolculuktu; şimdi iki mucizeyle birlikte daha da güzel olacak…

(30 Eylül 2014 / 01.08 / Loş bir hastane odası)

Older posts Newer posts

© 2024 Baba Olmak

Theme by Anders NorenUp ↑