Bugün, (aslında artık dün) sabah 06:30’da başlayan ve 23.30’a kadar da durulmayan dehşet yorucu bir cumartesinin ardından bilgisayar başına oturmaya (biraz da kendimi zorlayarak) karar verince, önce içeri gidip Z’ye şöyle bir baktım. İnanılmaz bir günün ardından tam bir “x” şeklinde yatakta neredeyse baygın halde sereserpe yayılmış olarak uyuyor. Böyle bir yazı yazmak aklımın ucundan bile geçmezken, şu anda buradayım ve ona diyerek başladığım “babalar günü mektubu” ona olmaktan çıktı, evrile evrile uzuyor.
Continue reading