Dün ofise bir paket geldi. İngiltere’den, bu aralar hiçbir şey beklemediğimden sürpriz oldu. Paketin içinden çıkan kart yanda… Karın yanında da minik civcivler vardı. Kızımızın ayaklarını sıcak tutsunlar diye.

Böyle giderse hiç acele etmediğimiz “kızımızın odası” olayı bir zorunluluk olacak.(Odası zorunluluk olmasa da “kızımızın dolabı”, “kızımızın şifonyeri” filan sanırım kısa zaman içinde gerekecek.

Kızımızın ilk kartı (aslında kızımızın değil, kart bize çünkü), kızımızla ilgili ilk tebrik kartımız ve civcivler için Dolunay ve John’a teşekkürler… (Gözünü sevdiğim internet teknolojisi, eskiden harbi böyle tebrik kartları filan olurdu. şimdi blog açıyorsun, yorumlar yazılıyor filan… Nerden nereye…)

Geçen hafta 25 bitti; şu anda da 26. haftanın tam ortasındayız, hatta biraz geçtik, nerdeyse biritmek üzereyiz.

– Deniz yaklaşık 10 kilo aldı (Sedat Bey duymasın)
– Geçtiğimiz hafta sonu sahip olduğu performansa bakarak pazartesi rejime başladı. (Rejim kararı, pazar günü performansının iyice tavan yapmasına sebep oldu; bir ara Nutella’yı kaşıkla yemeye kadar vardırdı işi)
– şeker yüklemesinin sonuçları gayet normal.
– Kızımız durmadan tekmeler atıyor. Hatta “hadi kızım bir tane daha” dediğimde genelde bir tane daha vuruyor.
– Kaynaklara göre tat duyusu gelişmiş durumda
– Annesinin karnına tutulacak kuvevtli bir ışığa tepki verebilecek halde… (Denesek mi acaba?)
– Kilolardan ve karnındaki veletten dolayı Deniz artık çok daha kolay yoruluyor, sırt ağrıları filan da başladı. (Bir ara geceleri süper uyanık durmaya başlamışken, tekrar erken saatlerde uyuklamaya başladı iş yerinde de çok yoruluyor)
– Kızımızın akciğerlerinde nimik hava keseleri oluşmaya başladı. Nu kendine kendine nefes alıp verme yolunda önmeli gelişmelerden biri.
– Bu aralar karında durup dururken sertleşmeler, kasılmalar hissedilebilirmiş. Bu kasılmaları adı: Braxton-Hicks Kasılmaları, bunun erken doğumla ilgisi yok. Erken doğum için periyodik kasılmalar olması gerekirmiş. (Neymiş? Panik olunmayacakmış)

şimdilik bu kadar. Sıradaki muayenemize ve tabii ki ultrasona iki hafta var. (Ne yazıkki) Öte yandan 40 haftanın 26’sı bitti, ne çabuk geçiyor zaman.