Anında yazamıyor olmaktan ötürü o kadar çok söz, o kadar çok anı uçup gidiyor ki… Bazen “keşke” diyorum, şu eskiden yayınlana BBG evi filan gibi olsa da Z ile hayatımız bazı parçaları kamera kayıtlarından edinebilmek mümkün olsa…
Category: Baba Olmak (page 17 of 53)
Minik, minicik kuşum bir yaşını daha doldurdu bugün. Hızla büyümek istediği yaşların en basında… (Bilmiyor yıllar sonra da tam tersine heves edeceğini) Sadece bugün üç pasta kesti, dünküyle dört oldu, keyfine diyecek yok…
Baba ise tüm misafirleri yolcu ettikten sonra taze bir çay demleyip geleneksel (!) yaşgünü mektubunu yazmaya soyundu. dün gece de sabahın ilk saatlerinde denemişti aynı şeyi ama sonuc başarılı degildi. şimdi Z. yan odada uyurken daha kolay olur belki de…
Bazen durup da baktığımda (özellikle de bu aralar) son yıllarda bir arpa boyu yol gitmemişim hissi uyanıyor. Bu histen en hizli şekilde uzaklaştığım an ise bir metreyi gecen boyuyla arpa gibi sapsarı saçları ve ışıldayan, soru soran gözleriyle Z.yi hatırladığım anlar oluyor…
* * *
Kuşum… Bir koca yılı daha arkanda bıraktın… Fark etmesen de şimdiye kadarki en zor yıldı bu belki de… Kocccaman bir kız hatta bir abla oldun bu yıl… Ne kadar büyüdüğünü kanıtladın bize birkaç kez… Bir gün, birdenbire anneyle babanın artık aynı evde yaşamayacaklarını öğrendiğinde de sonrasında da kocamandın… O kadar çabuk anladın ve kabul ettin ki her şeyi… Şaşkınlık oldu sonu… Hiç çaktırmadan idare ettin durumu… Anne ve babanın tüm bencilliklerinin hem kurbanı hem de ürünü oldun… Hiç beklemediğimiz kadar anlayışlı, bir o kadar da destekleyici ve yardımcı oldun…
Artık birbirine çok yakın iki evin var. Pek çok kisi bizden once senden öğrendi bunu… Çoğumuzdan daha güzel anladın ve kabul ettin bu durumu. Bizse bunun senin yaşamının yıllar yıllar sonrasına nasıl etki edeceğini bilemez ama her şeyden cok merak ederek belki de hayatımızın en cesur kararlarından birini uygulamaya başladık.
Dört yaşını bitirmiş kocaman bir abla olsan da konuşamadığımız neler neler var. Bil ki baban son zamanlarda en cok senle dertleşir, dertleşmediğinde de yıllar sonra öyle bir günün hayalini kurar oldu son zamanlarda.
En değişmez sıfatı, en gurur duyduğu ve belki de en cok çabaladığu “baba” sıfatını hediye edeli dört koca yıl oldu babana. Ve baban bunun için sana o kadar içten, o kadar içinden teşekkür ediyor ki duyulur ya da görünür olmaktan çıkıyor bu teşekkür… Ama sen onun gözlerinin ta içine baktığında ya da sarılıp yüzünü boynuna gömdüğünde anlıyor ki teşekkürü doğru yere ulaşmış…
İyi ki doğdun kuşun… Bir arpa boyundan cok daha uzağa gittiğimin, gittiğimizin en somut kanıtı oldun, hep de olacaksın…
Koskoca ve her zamankinden cok daha uzun bir yil arkada kaldı… Sadece sen değil biz de çok büyüdük bu yıl. Ne cok şey öğrendik…
İyi ki doğdun kuşum!
Z’nin ilk arkadaşlarından (ki üstelik online ortamda tanışmıştık kendileriyle) Toprak’ın artık gerçek bir kızkardeşi var: Melisa! Bizden biraz uzaktalar… Yeşil bir kart bulduklarından beri kendilerini göremiyor olsak da, Melisa’ya hoş geldin deme fısatını kaçırmıyoruz.
Continue reading
Detaylarını sonra yazacak olmakla birlikte geçen hafta baba-kız tatildeydik. Bir akşam üstü 3-4 kişi bir vosvos içinde kumsaldan eve dönerken arkada oturan Z’den şöyle bir cümle duydum:
“Kumsalda popişime kum kaçmış galiba, kaşındırıyor…”
Bunun üzerine arabadaki diğer bir büyük çocuk “nerene? nerene? diye sorduğunda inanılmaz bir netlikte şu cevap geldi:
“Götüme! Götüme diyorum, kum kaçmış, galiba kaşındırıyor… Götümeeee!!! Götümeeee!!!”
Bu, Z’nin ağzından “göt” kelimesini ilk duyuşum oldu. Tereddütsüz, kendinden emin, olabilecek en düzgün net ve tabii ki inanılmaz vurgulu bir kullanımdı… Sonrasında kimse yorum yapmadı ve konu kapandı (Elbette benim yüzümde kaytan bir gülümseme kaldı) Yaklaşık bir haftadır aklıma her geldiğinde bu sahne gülümseyiveriyorum…. (Götümeee diyoruuuum… Götümeee…)
Bu sabah ise, az önce ikinci olay yaşandı…
Z. kahvaltısını ederken hızlı ve yarım yamalak bir duş yapıp çıktım, yanında beni belimde havluyla gördüğünde “Sadece alt tarafını mı yıkadın?” dedi. (Bu aralar sokakta yazlık terlik ve sandalatlerle gezdiğinden akşamları yatmadan bacaklarını yıkıyoruz) “Hayır” dedim, “tüm vücudumu yıkadım ama kafamı ıslatmadım…” Bunun üzerine ikinci bir kez “sadece alt tarafını mı yıkadın?” diye sorunca: “Boynumu, göğsümü, kollarımı, koltuk altlarımı, göbeğimi, belimi, popomu, bacaklarımı, dizlerimi ve ayaklarımı yıkadım” dedim…
Bir an durup, “götünü de mi yıkadın yani?” diye soruverdi. “Göt yerine popo demeyi tercih ediyorum, daha kibar böylesi, evet popomu da yıkadım” dedim. Bunun üzerine “Ama erkekler göt diyorlar popoya” diye cevapladı. Elbetteki “hangi erkekler?” sorusunun cevabı “okuldaki erkekler” oldu. Ben de tekrar “popo” demeyi tercih ettiğimi böylesinin daha kibar bir ifade olduğunu bir kez daha söyleyince “Evet ben de popo diyorum zaten” dedi ve konu kapandı.
“Göt”ün nerden çıktığı böylece anlaşılmış oldu… :)
Aslında babalar günü için bir çok dosya fikrim vardı. Ve bu onlardan biri değildi. Bu sadece kendim için oluşturmayı planladığım bir derlemeydi. Aklıma gelen iki derlemeden kendim için olanıydı. Babaolmak.com’un dört yılı aşkın geçmişi içinde en hoşuma giden, en özel bulduğum yazıları derleyeyim demiştim. Yazıları belirlemek çok uzun sürmekle birlikte sonunda tamamlanmıştı. Hoş, Top 10 diye başladığım lide 40 yazıyı geçince hiç değilse 25 olsun diye çabalayıp 25’e indirmiştim binbir uğraşla ancak her yazıya ufak tefek açıklamalar yazmaya da hevesli olduğumdan taslak olarak durup duruyordu.
Şimdi bir daha el atmayı deniyorum bakalım… Bu sefer kendimden beklentim de o kadar yüksek değil. Açıklama yok mesela, bazı yazıların başlığı anlatıyor içeriğini, bazıları ise bir takım sürprizlere gebe… (İkinci derleme mi? Onu çok az daha beklemeniz gerekebilir…)
Continue reading
Hosting Sponsoru
© 2024 Baba Olmak
Theme by Anders Noren — Up ↑