Cuma’nın küpesi hepimizin özgürlüğünün teminatı

Hiç abartmıyorum; yaklaşık 20 başlıklık bir yazılacaklar listem var uzun zamandır yazılmayı bekleyen. Yazacaklarım beklerken basından; okuduklarımdan alıntılar yaparak durumu kurtarıyordum ama bir süredir sabahları gazete de okuyamıyorum çünkü Z’yi sabahları okul servisine ben bindiriyorum çoğu sabah. Bu da sabahları bir koşturma, ikna süreci, bir takım gerilimler, tekrar ikna süreci, her gün başka bir oyun ya da atraksiyon bulmaya çalışmak demek. Genelde Z ile evden çıkarken kapıya bırakılan gazeteleri alıp içerik koymakla sınırlı kalıyor sabahları gazete maceram.

Bu sabah ise Z’nin erken kalkması ve nispeten kolay giyinmesi ve çıkıştan önce hazır olması, bu sırada da oyun hamurlarıyla oynamaya dalmasından istifade gazeteye şöyle bir göz atabildim, bu arada Radikal’in yeni tasarımından da, yeni yapısı ve tarzından da çok memnun olduğumu söylemek isterim. Artık gazeteyle ilgili en büyük sorunum istediğim şekilde okumak için bir günün yetmiyor oluşu.

Uzatmayayım… Normalde alıntı yapıp orijinaline link vermeyi tercih etsem de bugünün beğendiğim köşe yazısının tamamen buraya alacağım:”Cuma’nın küpesi bizim özgürlüğümüzün teminatı” Sanırım ben de küpeli olduğum için ve bu yazıdaki Cuma Öğretmeni desteklemeyi bir görev bildim. Umarım siz de okuduktan sonra bu desteği haklı bulursunuz.

Tüm bu yazının “baba olmak”la ne ilgisi var diye bağlantı kurmaya çalışırsak da (ki gerek de yok aslında) sanırım “küpeli bir baba” olmam dahi yeter. (Bu arada 1994 yılından beri – lise’ye denk gelir- küpe takıyorum. Okulda küpe takılmasının yasak olduğunu bilmeyip, benden duyduğuında da çok şaşıran ve benle birlikte okul müdürüyle konuşmaya gelen bir babaya sahibim -ne kadar şanslı olduğumu biliyorum- Ki babam; “Küpe takmandan ben de hoşlanmıyorum ama küpe takma hakkını da her zaman savurunurum” demişti. Hatta okul müdürüyle konuşmaya giderken ben de mi küpe taksam acaba diye düşünmüşlüğü de var – demiştim, şanslıyım)

Ezgi Başaran’ın 4 Kasım 2010 tarihli Radikal Gazetesi’ndeki yazısı:

Cuma’nın küpesi bizim özgürlüğümüzün teminatı

Manisa’da en çok pil toplayan okula ödül verilecekti. Mayıs 2010. Cuma Toygar 10 yıldır çalıştığı Necatibey
İlköğretim Okulu’nun bahçesini ağaçlandırabilmek için zamanında arabasını satmış bir sınıf öğretmeni. Pil mi toplayamayacak. 500 bin tane biriktirdi, okulu birinci oldu.
Merasim anı. Vali ödülü vermek için Cuma öğretmene doğru yaklaştı. Fakat o da ne? Cuma öğretmenin sol kulağında yarım milimetre boyutlarında kurşuni bir parlaklık var. Küpe. Vali geri adım attı, ödülü vermedi.
Söyleyin o öğretmene çıkarsın küpesini! Müfettişler okul müdürüne, okul müdürü ona haber saldı. Çıkarmadı küpeyi Cuma hoca. “Bu küpeyle ne dini ne siyasi bir mesaj veriyorum. Benim şahsi tercihim, minnacık bir süs eşyam. Kime ne?” diye düşündü. E haklı. Memurların kılık kıyafetini düzenleyen yasada öğretmenler küpe takamaz diye bir madde yok.
Okul müdürü her ay uyarı vermeye başladı: “Okula küpeyle geldiğiniz tarafımızca tespit olunmuştur. Her ne kadar kanunen bir engel olmasa da küpe takmanız hoşumuza gitmemektedir.” Uyarılar işe yaramayınca Cuma öğretmenin maaşından ceza olarak 66 lira kesilmeye başlandı.
En son bir OKS sınavında gözetmen olarak görev yapacaktı. Sınav başlamadan birkaç dakika kala müfettişler tarafından koridora çağrıldı. “Cuma Bey, küpeniz var?” Evet var. “E çıkarın!” Niye çıkarayım yahu, bir tane mantıklı sebep gösterin çıkaracağım. İl Milli Eğitim’in şube müdürü ve teftiş kurulu başkanı Cuma hocayı bir kez daha mimledi. Bu görüşmenin hemen ardından Necatibey İlköğretim Okulu’na gönderilen müfettiş Cuma hocanın başka bir okula transfer edilmesine, “tebdil-i mekanda ferahlık olacağına” kani olduğunu belirten bir rapor yazdı. Aynen böyle dedi.
Sürüldü Cuma Hoca. 45 km uzaklıktaki bir köye. Eşi ve lise son sınıfa giden oğlu mahvoldu. “Cuma, inat etme! At Allahaşkına şu küpeyi” diyorlardı. Hatta boynuna sarılıp zorla küpeyi çıkarmaya çalıştılar. Nafile. Evde böyle bir savaş yaşanırken, Cuma hocanın yeni işyeri, yani Malban köyünün muhtarı bir açıklama yapmasın mı… Gelmesin küpeli öğretmen, köyce karar verdik gelirse onun için iyi olmayacak. Cuma hoca dün Milli Eğitim’e dilekçe verdi: O köyde canıma malıma bir zarar gelirse sorumlusu sizsiniz. Yarın da savcılığa gidecek.
Cuma Toygar, 6 ay önce takmaya başladı o küpeyi. Neden biliyor musunuz? Sınıfına cesaretten ve farklılıklara hoşgörüden bahsediyordu. Öğrencilerden biri parmak kaldırdı ve “Hocam sizde farklı olma cesareti var mı” dedi. Olduğunu kanıtlamak için ertesi gün kulağını deldirdi 48 yaşındaki Cuma hoca. Fakat maalesef sonrasında yaşadıkları öğrencilerine gerçek dersi verdi.
Manisalı sınıf öğretmeni Cuma’nın küpesi var ya, hani bir türlü çıkarmadığı… O bu ülkede başını kapatan, başını açan kadınların, tercihlerini yaşamaktan korkmayan uzun saçlı, dövmeli erkeklerin… Eşcinsellerin, anadilinde eğitim görmek isteyenlerin, ateistlerin, dindarların… Aslında herkesin özgürlük teminatı. Bu memleketin tektip olmayan insanları size sesleniyorum. Muhafazakâr, köhne kafalara karşı Cuma öğretmenin yanında olun.