Cuma akşamı anne ve babası doktorlarıyla görüşüp pazartesi sabahı için randevulaştılar. Normal doğumdan vazgeçmişlerdi. Gelsindi artık Ada… Zaten neredeyse 4 kilo olmuştu, annesi de gerildikçe geriliyordu zaten. (Önümüz bayram, yılbaşı, paldır küldür doğmaya karar verir filan…) Beklemeyelim dendi, Pazartesi alalım bu veledi. Verilen kararın rahatlığı ile haftasonunu geçirmek için kiralanan filmlerle eve gelindi…
Ama Ada, “Dünyaya ne zaman geleceğime ben karar veririm” dedi. Sibel’in “suyu” cumartesi sabah 6.00 sularında “geldi” Doktorlarına telefon edildi ve iki saat içinde ameliyathanedeydiler. Ada da 23 Aralık 2006, 08.30 civarında “Höyyyt, geldim işte, kendi istediğim saatte, tüm saçlarımla, karşınızdayım” dedi. (Madem acele ediyorsunuz, o zaman ben de acele ederim, çıkıveririm işte durumu oldu, iyi de oldu, cumartesi olunca herkes çok daha rahat görmeye gelebildi Ada’yı.)
Sonuç itibariyle, Sibel’le Selçuk’a yılbaşı hediyesi olarak hesaplanandan bir kaç gün önce bir “Ada” geldi. Analı babalı, keyifli ve mutlu bir kız olacak, kocaman olacak… (Neyse işte, çok toparlayamadım… Konsept “baba olmak” olunca, Ada’nın babasıyla veya babanın Ada’sıyla çekilmiş ilk fotoğrafınıÂ buyrunuz koyuyorum; İyi ki doğdun Ada!)
27 Ara 2006 at 16:58
Haberi yazan dostumuz Özgür’e bin teşekkür. Ada’nın arkadaşını(Deniz&Özgür)da sabırsızlıkla bekliyoruz ayrıca.Ve tüm dostlarımıza ve ailemize bize bu süreçteki destek ve yakınlıklarından dolayı müteşekkiriz.Ee artık darısı tüm dostlarımız başına… onlar kendini biliyor:))
selçuk-sibel&ada