Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat´ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz,düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz,ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarındadır,
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.
Çünkü hayat geriye dönmez,dünle de bir alışverişi yoktur.
Siz yaysınız,çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu,sonsuzluk yolundaki hedefi görür
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin
Çünkü okçu,uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.
Khalil Gibran
(30 yaşındaki çocuğa, annesinden gelen doğumgünü kartından…)
Khalil Gibran / Kahlil Gibran / Halil Cibran hakkında daha detaylı bilgi almak isterseniz:
– Vikipedi
– Wikipedia
– Ekşi Sözlük veya
– Kahlil.org‘a uğrayabilirsiniz.
21 Kas 2007 at 08:55
Yorumu altta kalmış:) Olsun bir daha yazayım. Öok güzel bir şiir, kızım doğduğunda çıktı alıp çerçeveletmiştim ama sağolsun diğer pekçok şey gibi o da elinde oyuncak oldu.