Bu sabah 09.20 sularında iki haftayı bitirdik… Oysa sadece bir iki gün geçmiş gibi… İlk günlere göre rengi, ısısı, şekli şemali iyice oturdu veledimizin. Hatta günlük yaşam düzeni bile yoluna girmeye başladı… (Hatta belki bakışları da değişmiş, anlam kazanmış olabilir ama üstüme alınıyor da olabilirim) Gittikçe alışıyoruz birlikte yaşamaya… Annesiyle birlikte emme ve emzirme konusunda gittikçe daha iyi anlaşıyor olsalar da kızımızda bir “Oburix” tavrı yok değil… Dakikalarca kana kana süt emdikten sonra sadece on dakika içinde tekrar emmek isteyebiliyor… (Balık hafızası da olabilir şimdilik… Zaman zaman unutup karnının doyduğunuz tüm süreci “reset”leyebiliyor)
Banyo yapmaktan keyif alıyor, üstüne karnı da doyduğunda saatlerce gıkını çıkarmadan uyuyabiliyor. Son iki gündür akşamüstleri hava almaya çıkıyoruz. Dün ana kucağıyla gezerken bugün an kucağı pusetine bağlıydı ve ilk kez ailecek sokakta da gezindik. (Farkında olmadan annesini ittirip bebek arabasının hakimiyetini elime geçirdim) Arabası itilmeye devam ettikçe (hele de yol taşlı ve sallantılıysa) keyfine diyecek yok hanfendinin.
İki hafta, tüm o çok yorulacaksınız, çok uykusuz kalcaksınız korkutmalarına oldukça rahat ve keyifli (heyecanlı) geçti. Artık sanırım yavaş yavaş kızımızla etkileşimimiz de artacak ve herşey çok daha heyecanlı hale gelecek. Hafta sonu ilk kez çocuk doktoruna gideceğiz, ardından da kısa bir şehirler arası yolculuk yapacağız. Bu yolculuğa göre bundan sonraki hafta sonlarında hep birlikte ne derece gezenti olabileceğimiz de çıkacak ortaya…
Çabucak geçti iki hafta…
19 Tem 2007 at 13:35
Yazdıklarınız mutluluk verici. O korkutmaları bende yasiyorum su anda.
Ve bu huzurun devamını diliyorum.
Nazar değmesin, güzel Zeynep hep huzurlu,salıklı,mutlu olsun.
Ben de artık geri sayım halindeyim, her an hersey olabilirmiş :))
(38 1)
Songül (Turuncu-standart 1200 beetle)
19 Tem 2007 at 22:38
Hergün uğrar olduk sitenize…yeni bişii var mı diye..Hadi hadi biraz daha fazla resim..ve bolca maceralarınız
20 Tem 2007 at 11:43
ilk 2 günün/haftanın/ayın/yılın nasıl geçeceğini bebek belirliyor aslında. bizimkinin ilk 2 günü hastanede olduğumuzdan belki baya rahattı, daha yeni doğmuştu, çok uyuyordu vs. 2 hafta ve 2 ay resmen horon teptik sonrasında emzirme araları açılmaya başladı ama hep zordu, zordu çünkü daha önce demiştim cem’in benim oturmama karşı alerjisi var, acaba kaç yıl sürecek bu hiç bilmiyorum. mesela anakucağı nesnesine oturtup çıkaramadık dışarı (ilk 5 ay!) sadece kanguruyla çıkabiliyorduk. çok güzel günlerdi, ne çabuk geçti, yine olsa yine isterim :)
zeynep’i her gün yokluyorum. çok tatlı.
21 Tem 2007 at 19:54
baba bey, sizden ricam, bize biraz daha detayli bilgi sunmaniz. cunku piyasadaki kitaplardansa sizden birseyleri ogrenmek cok daha iyi oluyor.
bazi sorularim var:
1. oda duzenini ve yatak duzenini nasil sagladiniz? guvenli yatirma durumlari nelerdir?
2. emzirme sirasinda yapilmasi gerekenler, kullanilmasi gerekenler vs vs gibi deneyimler konusunda birazdaha detay…eger tabii mumkunse
3. bebek arabasi secerken nelere dikkat edelim, oneriler?:)
acemi olmak guc birsey…tum deneyimlerinizi bizimle paylastiginiz icin tesekkurler
24 Tem 2007 at 14:31
Sevgili Özgür Baba,
Allah analı & Babalı büyütsün. Muhteşem görünüyorsunuz, nazarlardan saklasın. Pelin’den öğrendim haberi, site fikirleri de harika. Tüm Poyrazoğlu ailesi, sevgiyle kalın. Zeynep’i de o kurabiye yanaklarından öpüyorum.