Bu günün ilk Facebook turunda fark ettim ki İdil’in doğum günü… Facebook sağ üstte günün doğumgünleri arasında hatrlatıverdi bana. Sağolsun. Benim gibi doğum günü özürlü biri için son derece işe yarıyor ne yalan söyleyeyim. 15 Gün kadar önce Cengiz’le baba olmak üzerine muhabbet etmiştik -ki yıllardır da ilk kez görüştük Cengiz’le- o sırada İdil’in de Zeynep’in de kulağı bol bol çınlamıştı. Cengiz ve İdil’i ilk tanıdığımda İdil ilkokula başlamak üzereydi. Yıl demek ki 2000 (Vay be 12 yıl önce) Vosvos.net ailesinin en faal olduğu yıllar. Ve o yıllar ki dehşet dostlar kazandırdılar bana… (Konuyu dağıtmayayım)

İdil’in doğumgününe çok takılmadan Facebook duvarıma şöyle bir göz attım. Acelem de var, saat kaç oldu, çıkıp işe gideceğim derken bu sefer Cengiz‘in yazısını gördüm. Ve ne okuyacağımı bilerek yavaş yavaş tadını çıkararak okudum. Biliyordum ki okuduklarım; düşündüklerimden, hissettiklerimden, yaşadıklarımdan farklı olmayacaktı:

24 Şubat 1994 Tarihinden önce kendim için yaşardım….
Her ne kadar Karıma aşık olup onu çok sevsem de ,insanlara toleranslı olsam da , onları anlamaya çalışsam da yine de öncelik ve yaşam hep benimdi…Hayatım aslında bana aitti…
Ama o gece saat 21.30 da onu bebek odasının camekanı ardında gördüğüm zaman gözlerimin önünden bir perde geçti , bambaşka bir dünyayı gördüm…
Artık ben yoktum, o vardı…..
Yaşamımın kaynağı ve gücü hep bendeyken bir anda her şey ona geçti….
Çok garip bir histi, Sihir gibi, Büyü gibi bir şeydi….
İçimde tarif edemediğim, adını koyamadığım duyguları tanıdım…
Gün geçtikçe alışırım sanmıştım ama hala şaşkınlık içerisindeyim aslında….
O benim nefesim ,
O benim duygularım ,
O benim damarlarımda akan kan gibi yaşam kaynağım,
O benim her şeyim artık …..
Bebeğim bu gün 18 yaşında oldu……
Bu gün de ,Yarın da, Sonraki yıllarda da o benim hep Bebeğim olacak….

Ona ” Seni çok seviyorum ” demek bile bana yetmedi hiç bir zaman………..
Daha çok , Daha başka, Binlerce şey söylemek istiyorum……..
Ama bulamıyorum ….

İDİL’im…..
Yine aynısı olacak ,
SENİ ÇOK SEVİYORUM…..

Yazıyı da fotoğrafı da Cengiz ve İdil’in anlayışına, iznine sığınarak aldıııııım, buraya yapıştırdım. Fotoğraf, içimde çok kıpırtılar yarattı. Bu aralar – nedense- sık sık Z.’nin o yaşlarını hayal ederken buluyorum kendimi… Belki de bir önzilemedir Cengiz’le İdil’in bana hediye ettikleri. Çok güzelsiniz! Mutlu yıllar İdil… Mutlu yıllar Cengiz! ;)